Dag 20 - Reisdag naar Grand Canyon

Vanmorgen ging de wekker om 6:00 uur want Mark wilde om 8:00 uur ontbijten (dit kon in het hotel). En jawel iedereen, dus ook Mark weliswaar als laatste maar toch, was om 7:45 uur klaar voor het ontbijt. Na het ontbijt hebben we de koffers gepakt. Terwijl Justin en Mark de auto aan het inladen waren hebben Judith en Colin een magneetje van Lake Havasu City gekocht. We hebben van bijna alle plaatsen of bezienswaardigheden waar we zijn geweest een magneetje gekocht. Deze plakken we thuis op de zijkant van de koelkast als herinnering.

Judith en Colin waren in het Visitors Center, daar hadden ze wereldkaarten en pinnetjes, deze kon je in de kaart prikken van het land waar je vandaan kwam. Toen Colin hem in Nederland prikte kwam er een man die vroeg waar we het pinnetje gezet hadden. We zeiden “Nederland”, toen vroeg hij “waar uit Nederland”. Wij zeiden “onder Rotterdam”, toen zegt hij in het Nederlands: “O.., Rotjeknor.” Hij zag ons verbaasd kijken en toen zei hij: “Hoe weet ik dat hè.” Bleek dat hij uit een klein plaatsje in de buurt van Hardenberg kwam en uiteindelijk naar Amerika is geëmigreerd. Hij sprak nog goed Nederlands (met licht accent). Hij vroeg waar we nu naar toe gingen, we zeiden over Route 66 naar de Grand Canyon. Toen heeft hij ons folders gegeven, ook nog over andere plaatsen waar we nog naar toe gaan en uitgelegd hoe we op Route 66 kwamen. Hij heeft ons ook twee A-4tjes gegeven met informatie over plaatsten waar we met de Route 66 doorheen kwamen. Het was erg leuk om even met hem te praten. Inmiddels was de auto allang ingepakt en zaten Mark en Justin in de auto te wachten. Om 9:10 uur reden we weg het was toen 38 graden.

We zijn onderweg even gestopt in Oatman, een oud mijndorpje. Hier lopen ezels door de straat en ze mogen ook in de winkels komen. Erg leuk om te zien, maar er moeten wel nieuwe ezels bijkomen anders sterven ze uit. We hebben er niet zo veel gezien. Toen we weer verder gingen over Route 66 stond er net na het dorpje een bord midden op de weg “road closed”. We hebben even stil gestaan en staan twijfelen en toen kwam er een auto ons tegemoet en hebben we de gok genomen dat we er toch door konden. Gelukkig bleek dit ook te kunnen. Het was wel een smalle, bochtige weg over een bergpas. Opeens zagen we in de berm twee ezels staan en toen we de bocht namen liepen er twee over de weg. Ze hadden geen haast om aan de kant te gaan en namen de tijd om de auto te inspecteren. Er kwam gelukkig een andere auto waar ze naar toe gingen en konden wij weer verder. We zijn onderweg nog ergens kort gestopt en daar moest Justin even testen of de dode cactus ook echt een cactus was. Ja hoor, hij had stekeltjes in zijn vinger dus het was een echte cactus, sufferd.

In het stadje Kingman zijn we ook even gestopt, daar was een museum met spullen over Route 66. Daar hebben we niet gekeken want daar hadden we geen tijd voor, maar we hebben wel even in het winkeltje en bij een paar informatie borden gekeken. Daarna heeft Mark even getankt en hebben we het tweede deel van Route 66 gedaan. In het plaatsje Seligman zijn we ook heel even gestopt. Hier stonden een aantal auto’s die zo uit de film Cars gereden konden zijn. Judith en de jongens zijn nog een winkeltje ingegaan en kregen een “Route 66 license”. Toen we in het plaatsje liepen was het in de verte aan het bliksemen en kon je de donder horen. We waren een minuut of vijf onderweg op de snelweg toen het flink ging bliksemen. Het ging ook even flink regenen, de ruitenwissers konden het bijna niet aan. Mark paste zijn snelheid aan (we mochten daar 75 mph, dat is 120 km/h) maar we werden links ingehaald door vrachtwagens. In de regenbui was de temperatuur gedaald naar 18 graden. Na 6 minuten was de bui weer over en was de temperatuur weer 26 graden en hadden we het idee dat het daar niet geregend had. De snelweg was helemaal droog.

Om 16:30 uur kwamen we aan bij het hotel. We hebben ingecheckt en de auto uitgeladen en zijn gelijk naar de Grand Canyon gereden. Dat is hier maar een paar kilometer vandaan. We zijn naar een parkeerplaats gereden en zijn toen op een bus gestapt die je naar verschillende westelijke uitkijkpunten bracht. Wat is het hier ongelooflijk mooi, maar ook gek dat je door een glooiende landschap aankomt rijden en dan ineens een kloof voor je ziet van zeker 1,5 kilometer diep. We zijn hier niet in de bergen. We zijn bij de eerst stop de bus uitgestapt en hebben daar even gekeken. Judith vond het erg hoog. Daarna zijn we naar de tweede stop gelopen, en hebben we genoten van het uitzicht. Daarna zijn we weer met de bus naar de derde stop gegaan en daar zag je de Colorado rivier voor het eerst diep onder je. Hier zijn we gebleven tot de zonsondergang. Het uitzicht was echt prachtig. Toen de zon onder was om ca. 19:30 uur zijn we met de bus terug gegaan naar de parkeerplaats, en hebben we vlak bij het hotel eerst even gegeten bij de McDonalds. Het was toen al bijna 20:15 uur. Daarna zijn we naar het hotel gegaan en hebben we lekker op bed gelegen en tv gekeken. Morgenochtend gaan we met de auto via de oostelijke uitkijkpunten van de Grand Canyon naar onze volgende bestemming, Monument Valley. Daar hebben we om 17:00 uur een tour geboekt met een Navajo-gids. En ook daar zien we dan de zonsondergang.